Net als onze Limbursgse vrienden waren ook wij van Rootsville aan de vroege kant en konden daardoor de volledige soundcheck van Rusty Roots nog mee pikken. Op tijd heeft zo zijn voordelen en buiten een verrijking voor de verzameling van Fons kon ik na heel wat mailtjes een gezicht plakken en Herman Janssens die als een duizendpoot bezig is alle voorbereidingen te treffen voor The Moulin Blues Pre-Party hier in het Peeljuweel in Opsel en zo kan eigenlijk de officiële countdwon beginnen voor het 25th. Anniversary festival van 07 & 08 mei. Een overvol programma is het resultaat van al dat werk dat de stichting Rhyhtm & Blues Opsel de afgelopen maanden heeft verzet. Moest er nog een rampscenario zou komen opdagen met een cancelled artist zou dat verloren gaan in het nu al uit zijn voegen barstend programma met als kers op de taart het reünie concert van The Palladins met aan het roer, Dave Gonzales, Brian Fahey en Thomas Yearsley. En als extra toetje de 5th anniversary van Delta Groove met The Mannisch Boys, The Imsoniacs en revelatie Mike Zito.

Voeg daar bij nog het Roots geweld van Imelda May en de nu al legende Eli ‘ Paperboy’ Reed en je hebt al enkele namen om van te duizelen. Daarbuiten hebben ze nog ene Thomas Ford die in zijn thuisland te prijzen is aan het opstapelen en naar hier zal overwaaien met een 6-koppige band waar we Vince Lee van de Wildcards in zullen terug zien. Voor mij en zeker ook voor vele anderen zal het terugzien met Rick Estrin met veel warmte worden overladen want deze immens vriendelijk harmonica speler heeft na het afhaken van Charly Bayts de Nightcats terug nieuw leven in geblazen met een prachtig album. Er zullen trouwens nog andere primeurs plaatsvinden voor CD releases, zo zou Kirk Fletcher ook met een nieuwe komen en wachten wij vol spanning naar de nieuwe van Eli ‘Paperboy’ Reed, en zo gaat de weide van Ospel zonder fout bij aanvang van hun jubileum editie al dadelijk weer geschiedenis schrijven, rest er ons als fotograven Wil, Babs en vele andere waaronder ook mezelf nog de zware taak om voor het podium te kunnen komen om daar ons werk te kunnen doen want al deze feestelijkheden zouden niet mogen verloren gaan…voor alle namen kan je terecht op onze concertkalender en op deze van Moulin Blues.

Vanavond kunnen we als de uiteindelijke kick-off beschrijven en hiervoor hadden ze gedacht aan legende Duke Robbilard en de brave man kunnen we alleen maar feliciteren dat hij nog steeds met een Amerikaanse band over komt. De warming up was weggelegd voor onze eigenste Rusty Roots en de B3 van JJ Louis werd andermaal vervangen en nu door Igor Masseroli op de sax.

Vanavond kunnen we als de uiteindelijke kick-off beschrijven en hiervoor hadden ze gedacht aan legende Duke Robbilard en de brave man kunnen we alleen maar feliciteren dat hij nog steeds met een Amerikaanse band over komt. De warming up was weggelegd voor onze eigenste Rusty Roots en de B3 van JJ Louis werd andermaal vervangen en nu door Igor Masseroli op de sax.

Rond de klok van 21.00 werd het hun deel van de waarheid om de binnenstromende aanhang van Moulin Blues van een degelijke opwarming te voorzien. Rusty Roots is in België op de bluespodia al enige tijd een begrip en ook hier konden ze dit best smaken al waren er achteraan de toog nog wel enkele uitlopertjes van carnaval te speuren, allee de sfeer en het drankverbruik dan toch want de muziek was geen pater Moeskroen maar jump blues uit België.

Met ‘Ain’t Gonna Do’ zat de swung er voor reeds aanwezigen in en konden Rusry Roots braafjes hun setlist beginnen afwerken. Hun ‘go’ voor vanavond werd er eentje van 1 set met nummers uit hun CD ‘Electrified’ zoals de titeltrack meer ook ‘Two Timing Woman’. Na ‘Big Boss Man’ werd het weerom swingtime met ‘Cut Back on Love ‘ waarna Igor met het rootsnummer ‘Hidden Charms’ zichzelf en zijn sax kon doen uitleven.

Laatse wapenfeit voor Rusty Roots werd ‘Kansas City’ en bekroop ons toch een beetje nervositeit want insders weten dat d’n Duke niet graag heeft dat dit wordt gespeeld om diezelfde reden dat het ook bij Robbilard als afsluiter staat genoteerd.

 

 

 

 

 

Een kleine pauze om het podium in gereedheid te kunnen brengen voor de main-act van de avond. Nico aka Mr.Tutt was zo vriendelijk geweest om zijn drumstel even uit te lenen aan de amerikanen , maar zo kunnen zijn ook eens op een fatsoenlijk stel drummen he Nico?

Het was zelfs nog voor 23.00 dat Duke in alle schuchterheid zijn set in gang begon te spelen met een instrumentaal nummertje. Nu hebben we bij Rootsville Duke Robillard vorige woensdag nog aan het werk gezien en is de setlist onveranderlijk gebleven.

Van Duke mag je telkens een bloemlezing verwachten van zijn repertoire aangevuld met enkel sterke covers van collega’s als T-Bone Walker, Jimmy Reed en Kim Wilson. Ondertussen was de delegatie van Move2blues ook naar voren komen aanschuiven maar wondt dit noodzakelijk om toch een beetje aan lucht te komen want spijts door de vele tabaksdampen was het hier in het Peeljuweel ook behoorlijk warm…Duke Robillard die speelde voor alsof het een automatische is en eigenlijk is het dit ook. Bij de eerste nummers was ook Chicagobluesje 'looking For Trouble' waardoor Doug James zijn sax even inruilde voor een smoelschuif. en zo werd de setlist een beetje omgedraaird tegen vorige woensag.

Den Duke heeft er ook al wel wat jaartjes opzitten en binnen enkele jaartjes verwacht ik hem dan ook in het jazz circuit want ik kan me niet van de indruk ontdoen dat hij sober verder leeft en gelijk heeft ie!

Jumpin Rockin’ Rhythm en een andere swinger ‘Ghee I Wish’ stonden ook op het programma maar ook de ‘oldie’ Just Because werd best gesmaakt. ‘Lookin’ For Trouble’ zou je wel eens op kunnen doelen wanner de concertgangers niet tevreden zijn maar gelukkig waren de talrijke bezoekers van het Peeljuweel dat wel en zagen ze dat het goed was en zo kan nu DE Countdown beginnen en hopen we dat er campingruimte voldoende is want zo te horen komt iedereen dit jaar naar Opsel…

 

 

 

 

 

en voor de vroege vogels...the way to Ospel!